10-02-2023
Ik heb redelijk geslapen.
Na het wakker zijn mijn ochtend oefening gedaan en de dag klaar gezet.
Meteen schieten er vervolg woorden op mijn post van gisteren door mij heen.
“Ik had er bij moeten schrijven dat het donder het allerdonkerste is voor de partners, hun familie en familie van familie; wanneer door welk geweld dan ook, welke ziekte dan ook, welke situatie dan ook, voor Hen het allermoeilijkste is, alsook voor hun vrienden, plaats en stadsgenoten. Dat gevoel van lamgeslagen zijn.”
Ik voel de woorden, merk wat het met mijn lichaam doet.
Mijn hart en keel voelen dichtgeknepen.
Ik wrijf er over heen.
Is dit de bedoeling, Margaretha?
Nee en ja.
Ja, omdat het een logische reactie is.
Ja omdat ik mee mag leven.
Nee, wanneer het mij teveel bezig houd.
Nee, wanneer ik medelijden heb.
In de praktijk ruimte trek ik kaartjes:
Wat houdt mij het meest bezig, wat komt daar uit voort? VERWARRING
Wat kan mij helpen? ONTSPAN JE
Wat is daar voor nodig? VERTROUWEN en OVERGAVE.
Welke kaart wil nog getrokken worden? OMARMING.
Dankjewel, het geeft me lucht, Licht, ruimte.
Ik leef Hier en Nu.
Hier mag en moet ik doen wat goed is voor mij en de ander.
In overgave en vertrouwen zijn
In Liefde en Licht
In Vrede en Compassie
In Acceptatie en Respect.
Namasté, Margaretha.