Daarnet schreef ik als antwoord naar iemand iets dat ik hier graag verder uitwerk.
Vanaf ♡ is ongeveer de tekst die ik haar gaf.
Daarna ontstaan er vanzelf meer woorden.
Het gaat over het feit dat ik ondanks het nare dat ik zie en ervaar in mijn omgeving en in het grotere geheel, ik ook de andere kant kan zien.
Niet altijd meteen.
Er is tijd
Tijd nodig
Nodig om te dalen
Indalen
Om te zien
Overzien
Voelen
Ervaren
Stil
Nietsdoen
Handelen
♡..In en tijdens -wat wij moeilijke stukken noemen- in mijn leven, waren het juist die kleine stukjes, boodschappers, die het weer wat zachter maakten.
Dat blijft voor mij een rode draad: na het voelen en ervaren, het zien,
Er Is dan zo’n wonderbaarlijk teken uit de natuur of er komen helende woorden in mijn systeem.
Dat gaf en geeft troost
Ik ontvang dat in stilte en vaak met een innerlijke glimlach of een zucht.
Altijd ontstaat er een Grote Dankbaarheid.
Het zijn vaak kleine details, een druppel aan een blad, een vogel, vlinder of ineens die zonnestraal.
Toen mijn oudste broer overleed ging ik de tuin in om mijn verdriet zo de ruimte te kunnen geven.
Er kwam een Roodborstje bij mij. Het bleef om mij heen scharrelen.
Ook toen keek en voelde ik veel verwondering dat dit mooie vogeltje steeds maar bij mij bleef.
Het vloog pas weg toen ik weer naar binnen ging.
Steeds word ik blij van een Roodborstje en ik weet dat er een aantal keren zijn dat het te maken heeft met mijn oudste broer.
Niet ieder Roodborstje is dan de boodschapper van troost en andere aanwezigheid, wel word ik blij en zeg of denk: “Ha, ben je er weer.”
Als een kind kan ik alles opslurpen.
Namasté, Margaretha.