Onderstaand bericht heb ik op mijn Facebook pagina geplaatst. Niet ieder lezer ‘zit’ daarop, vandaar dat ik het hier nu als blog plaats:
Vandaag krijg ik een bos mooie tulpen, ze passen mooi bij mijn beeld van afgelopen nacht.
Vandaag krijg ik een bos mooie tulpen, ze passen mooi bij mijn beeld van afgelopen nacht.
Ik las over wappies, complotdenkers, kwakzalvers en nog meer nieuwe woorden die eerder minder gebruikt werden.
Die woorden kwamen in de nacht weer langs. ‘Hebben ze dan nog zoveel invloed op mij terwijl ik dat NIET wil?’
Ja dus. Ik lag rustig en dacht toen: ‘wat jammer toch dat veel mensen elkaar zo bevechten- zo lijkt het. Zou dat ook anders kunnen? Heb ik er last van? Ja, anders zou ik wel doorslapen. Kan ik er iets aan doen? Ja! ‘
Vroeger spaarden veel kinderen van die Wuppies, weet je nog? Van die leuke gekleurde rondjes met voetjes eronder.
‘ Ja, dat is het! Ik maak van die Wuppies mondjes, packman heet dat geloof ik, zo’n spelletje die dingen opeet. Die zet ik in.’
Die mooie tulpen brachten mij op dat idee omdat ik iets leuks wilde denken.
Wow. Dat ging goed zeg. Veel plezier gaf dat.
En dan het volgende beeld, ook heel leuk.
Wat, als we allemaal humor in zetten i.p.v. elkaar met woorden…
BUNGIEDUMPEN.
Ik heb het nog nooit gedaan, leek me eng, daarnaast weet ik dat, als ik het wél zou doen het een super ervaring zou zijn zo van: Ja! Ik deed het en zou dat gevoel nooit meer vergeten.
Twee mensen bungelend aan een elastiek.
De mensen van A
En de mensen van B zal ik maar zeggen.
Naast elkaar merken dat het heerlijk is daar in dezelfde ruimte te zijn, te ervaren wat hun lichaam doet en doen kan.. genieten. (Ik zag het voor me)
Alleen dat.
Zonder tegenstellingen en zonder woorden te verspillen.
Gewoon, samen spelen in die ruimte zoals ze vroeger als kind samen in de zandbak speelden en elkaar wel eens een harkje afpakten, even mopperden op elkaar en een minuut later samen verder speelden.. geen vuiltje aan de lucht.
Ze buitelen aan het elastiek. Soms kwamen hun lichamen bijna tegen elkaar, dan moesten ze een andere positie aan nemen. Er is plezier en meteen ook een soort concentratie.
Weer op de grond van het elastiek af zie ik lachende na- genietende gezichten en wisselen de twee hun ervaringen uit.
Met een grote glimlach nemen ze afscheid van elkaar.
Kan het ook zó??
Moet kunnen toch?
Het mooie boeket kreeg ik van een lieve klant.
Pas geleden kreeg ik een mooi boeket van een andere klant.
Mijn klanten en de mensen die ik tegen kom, op wat voor manier dan ook, laat ik zoveel mogelijk in hun waarde.
Laten we Iedereen in hun waarde laten.
Zodat er weer wat lucht en ruimte en vrolijkheid kan zijn Naast al het andere.
Heb het goed met jezelf en je naaste.
Iedereen heeft liefde in zich.