Wat een bijzondere datum. Ook energetisch gezien.
We leven al en paar jaar in een bijzonder tijd waarbij veel aan het licht komt. Waar opgelegde beperkingen voor velen dag-bepalend waren en soms nog zijn. De ene mens is volgzaam, de ander wordt getriggerd op vaak diepe niveaus. Vaak heeft dat met het vrijheidsgevoel en autonomie te maken.
Zelf ervoer ik dat ook.
Mijn vrijheid is mij lief
De vrijheid in voelen
De vrijheid in handelen
De vrijheid in Zijn
De vrijheid om te gaan
waar Ik wil
Vrijheid
Vrijheid die onze voorouders met bloed, zweet, tranen, vernedering, uitbuiting, armoede en onderdrukking verworven hebben.
Die vrijheid willen we behouden in plaats van in een opgelegd keurslijf te moeten lopen.
Ja, daar leek het op, in mijn beleving.
Hier wilde ik niet over schrijven in dit blog, alleen ontstaan nu deze woorden en ze komen niet voor niets langs, dus laat ik ze staan en ga ik verder met de andere inhoud, die toch wel aan bovenstaande gerelateerd is.
Storm, regen, wind, is het weertype van de dagen die achter ons liggen en de dag van vandaag wentelt zich hier ook in.
Een perfecte dag om ons terras te schrobben, ontdoen van de alg, die deze lange herfst ontstaan is. Winter leek het niet op een paar dagen vorst na.
Ik geniet van de fysieke arbeid tijdens deze regenbui. Af en toe even uitrusten en een slok water drinken uit een flesje dat ik op een stoel heb gezet.
Naast de regen op mijn hoofd, druppelen er allerlei woorden en gebeurtenissen mijn geest binnen, ik voel ze, zie ze, ervaar ze en schrob ze weg.
Er komt en stukje langs dat nog komen gaat: een dansexpressie sessie. Ik voel dat ik het eng vind. Ik? Of mijn innerlijk kind. De bezem gaat over de tegels en neemt mijn overdenkingen mee: Ik ben er bang voor, zegt ze. Bang? Ja, onzeker ook. Waardoor? omdat ik dan zo bloot ben, omdat iedereen dan dat kleine in mij ziet, mijn onzeker stuk ziet, dat deel dat ik falen zal, dat ik er niets van bak, dat ik stram of stijf of uit het ritme mij bewegen zal, dat iedereen naar mij kijkt en ik zo bang ben voor afkeuring.. Mijn kleine meisje in mij huilt..
De regen gaat door en de bezem ook..
Ik pak de gieter, sproei dat stuk schoon, drink wat water en begin aan een volgend stukje terras.
Mijn eigen Ik troost en overziet het dilemma en weet dat het voortkomt uit oude ingeprente programmeringen.
Hierna komt er een heerlijk gevoel in mij. Ik mag er zijn zoals ik ben, ook als dat ogenschijnlijk of alleen in Mijn beleving stram zou zijn. Daar gaat het niet om. Het zou mijn ervaring zijn, de ander zou het niet opmerken, of mij geruststellen door een lieve glimlach of een zachte blik. Er is niets om me zorgen over te maken!
Heb jij de afgelopen tijd ook zoveel doorleefd of doorvoeld? Als oude herinneringen, veel dromen, gebeurtenissen welke je ooit doormaakte of bij was? Het hoort allemaal bij de opschoning, bij de grote voorjaarsschoonmaak. Vorige week was het volle maan, zij zet ook altijd veel in beweging, Je kunt dan als je wilt bewust bezig gaan met een aantal dingen loslaten en iets anders verwelkomen.
Inmiddels heb ik twee derde van het terras schoon, ik stop er mee. Mijn jas is inmiddels doorweekt net als een deel van mijn broek. Tijd om me om te kleden en uit te rusten van deze fysiek en en geestelijke arbeid.
Morgen zal ik vast de spieren in mijn bovenarmen voelen met een ruimer hart.