Gisteren 07-08-2018 was het wederom een erg warme dag, hier en daar werd het 36 graden en toch wilde ik graag een eind wandelen. Dat kan best met wat beleid, dus heb ik in de ochtend mijn wandelschoenen aangetrokken, voldoende water mee en lopen in een tempo dat ik vol kan houden. Al snel merk ik dat ik in mijn normale tempo loop en na een half uur is het tijd voor wat water. Ik drink dan niet één slok, maar meteen wat meer en daarbij houd ik dan een hele tijd een slok water in mijn mond. Dat zorgt er bij mij voor dat ik minder snel dorst krijg. Ik weet natuurlijk niet hoe dat voor jou is, maar bij mij werkt dat.
Na nog een half uur herhaal ik dat, totdat ik in een grotere beschutting van het bos loop.
Het bos ruikt heerlijk naar het hars van de bomen. Door de warmte is die geur wat sterker dan anders. Ik hoor en zie weinig vogels.
Mijn ogen zien een klein veldje bosbessenstruikjes, waar ik van het pad af naar toe loop. Wat een # zieligkleinedrogebesjes# zitten er aan de struikjes. Arme vogels en andere dieren, zij hebben deze herfst weinig aan de bes- en braamdragende struiken.
Zelfs de lijsterbessen zijn al aan het indrogen. Zal de regen die binnenkort valt nog wat van die schade kunnen herstellen?
Iets langzamer loop ik nu en klok weer wat water naar binnen.
Wat een luxe dat wij in Nederland en de omringende landen nog steeds zomaar snel wat water uit de kraan kunnen laten stromen.
Wij zijn wel bewust met water bezig. Wanneer ik de sla was, dan doe ik dat in een bakje met water, dat water waar wat zand in zit geef ik vervolgens aan de planten en kruiden die buiten staan. 2 of 3 keer wassen en even zo vaak krijgen de planten dat water.
Jammer om het door de gootsteen te spoelen.
Tijdens het wandelen komen er weer ideeën in mijn hoofd, zal ik nog een boek gaan schrijven? En waar zal die dan over gaan?
Deze blogs zijn een leuke middenweg. Heb jij het door mij geschreven boek al gelezen? Daar staan onder andere ook verhalen in, maar nog véél meer.